Beschrijving
Er zijn zo van die momenten dat creëren meer voelt als een ongewilde achtbaan dan als een moment van vreugde. Het voelt alsof je de juiste woorden niet vindt en dat terwijl je toch wel heel goed de emotie van dat moment kunt pakken. En wat dan? Tja, dan begint het zoeken pas!
Dit werk was bijna – met echt de nadruk op bijna – helemaal af. Alleen het miste nog iets. Een soort van kers op de taart of zo. Ik was niet helemaal tevreden want het miste een sprankeltje. Dus ik nam het werk, legde het in de tuin, cirkelde met mijn kwast in de hand er rond als een arend op zoek naar iets…. en dat iets, dat kwam niet.
Als ik me helemaal focus op afwerken, op einddetails en het perfecte eindresultaat dan stopt mijn creativiteit als vanzelf met stromen. Heel bijzonder is dit. En dan is er maar één oplossing die echt voor mij werkt en dat is loslaten wat had kunnen zijn en gewoon lekker losgaan met kleur.
Een uur later had ik een totaal ander werk voor me liggen. Het voelde als gelaagder, straalde meer energie uit en bam! Het had een felle roze kern waar ik nog steeds mijn ogen niet vanaf kan houden.
Ik was op zoek naar die kers op de taart en kreeg er een grote kleurrijke lolly voor in de plaats. Het is misschien niet wat ik in mijn hoofd verwachtte. Ik kan je wel vertellen dat mijn hart nu een sprongetje maakt van blijdschap dat ik niet bleef vasthouden aan die ene kers.
Het creatieve proces inspireert me élke dag om te genieten van wat zich toont. Om verwachtingen te durven loslaten en te gaan voor de inspiratie van het moment.
Appreciation in plaats van expectation..
